در ماه محرم ،قلب هر انسانی از شنیدن این همه ظلم و جنایت سپاهیان یزید به درد آمده و نفرت تمام وجودش را فرا می گیردو لعن و نفرین هایی که از اعماق وجودش برخواسته را نثار وحشی ترین انسانهای تاریخ می کند در حالیکه نه واقعه عاشورا را دیده و نه به طور دقیق وکامل آن را شنیده بلکه فقط گوشه ای از وحشی گری های دشمنان برایش بیان شده است.
اما در مقابل ، امام حسین علیه السلام و سپاهیانش پاک ترین و مظلوم ترین مهمانان تاریخ می باشند کسانیکه به دعوت میزبان می آیند و به جای استقبال گرم، با نیزه و شمیشیر و … استقبال می شوند .اما ایشان هم با برخورد منحصر به فرد خود برای همیشه در تاریخ ماندگار می شوند.
شاید تا به حال از خودتان پرسیده باشید امام حسین علیه السلام در روز عاشورا چه نفرینی کردندو چه کسی را ؟
در جواب این سوال باید گفت ایشان بقدری جوانمرد و بزرگوار بودند که تا آخرین لحظات عمرشان به فکر نجات اطرافیان حتی دشمنان ناجوانمرد خود بودندو مدام پندو نصیحت و موعظه می کرد تا شایدروزنه ای برای هدایت کوردلان پیدا شود امام افسوس و صد افسوس !!
پس از چنین امام بزرگواری نباید انتظاری جز این را داشت ایشان در روز عاشورا نه کسی را نفرین کردندو نه کلمه ای در این باره از دهان مبارک شان شنیده شد بلکه تمام سعی و تلاش خود را بکار بردند تا شاید حتی شده یک نفر را از آتش جهنم نجات دهند و هدایتشان کنند.
راستی تا بحال فکر کردیم امامی که اینقدر به فکر هدایت دشمن خودش بود و دیدن این همه جنایت هم باعث نشد نفرینی از دهن مبارک ایشان خارج شود چقدر نسبت به ما مشتاق اند ؟چقدر سعی در نجات ماها از گرداب گناه و پستی ها دارند ؟چطور چنین امامی می تواند نسبت به ما بی تفاوت باشد ؟چطور چنین معصومی می تواند ما را به حال خودمان رها کند ما که با عزای او عزادار و با شادی ایشان شاد می شویم ؟؟
پس تنها یک چیز می توان گفت او از ما غافل نیست این ماییم که از او غافلیم و از در خانه اش دور شدیم وگرنه ایشان کریم تر از این حرفهاست و بزرگواری خود را در واقعه عاشورا بطور آشکارا نشان داد دوست خوبم بیایید در این ماه حزن و اندوه ماهی که با یاد و نام و عشق ایشان گره خورده در خانه اش برویم و قول بدهیم حداقل یک گناه را در این ماه ترک کنیم و برای نجات و موفقیتمان از خودش یاری جوییم .