حضرت زهرا سلام الله علیها : خداوند پس از غدیر برای کسی حجت و عذری باقی نگذاشت .

دلائل الامامه ،صفحه 122

مسئله این است که به ما یاد بدهند که چطورباید تبعیت کنیم به ما یاد بدهند که غدیر منحصر به آن زمان نیست ، غدیر در همه اعصار باید باشد و روشی که حضرت امیر در این حکومت پیش گرفته است باید روش ملتها و دست اندرکاران باشد قضیه غدیر ، قضیه جعل حکومت است این است که قابل نصب است و الامقامات معنوی قابل نصب نیست یک چیزی نیست که با نصب آن مقام پیداشود.                                                                                                                                                                                           صحیفه امام خمینی (ره) ،جلد 20

هیجدهم ذی الحجه عجب روزی است برای محمد صلی الله علیه وآله و علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام ؛وقتی که پیامبر (ص) در آخرین مراسم حج ،حدیث ثقلین می خواند برای یاران و وداع  میکند با مکه، و در دل مرور تمام روزهای گذشته اش را ، پدری که هرگز ندید و مادری که زود از دستش داد ،در بیابانهای مکه در کنار حلیمه و نیایش عبدالمطلب  و عمویش ابوطالب ، آنگاه حلف الفضول خویش ،اعتکافش در غار حرا و می شنود ندای :( اِقرَأبِاسمِ ربِکَ الَذی خَلَق ) و آنگاه در میان لرزیدن ، ندای (یا ایُهَاالمُدَثِر ) در میان مردم عرب ،قبایل متفرق وحشی ، خون ریز و بی فرهنگ و جاهل ؛ و شاد شدن به ندای (وَالضُحَی )که تو را فراموش نکردیم محمد و لبخندی که بر لبانش می نشیند وبه یاد می آورد آن نماز جماعت سه نفره که خودش بود و خدیجه علیها السلام  و علی علیه السلام .

باد شعب ابی طالب و مرگ خدیجه علیها السلام و ابوطالب که فقط خدا می داند چقدر سخت بودتحملش! آنگاه هجرتش ، تنهایی علی (ع) ودر مکه  و خوابیدن علی  در بستر او . در تمام این سالها علی علیه السلام را همراه  خویش می دید .نگاهش به شکاف دیوار کعبه می افتد و اعجاز میلاد علی علیه السلام و کمی آن سوتر بدر و احد و خندق و خیبر و در تمام این ها غیرت و عشق علیه السلام و حتی در معراج هم علی تنهایش نگذاشت ….

آنگاه فتح مکه ، وحدت اعراب و …. و وحدت اعراب را می دید که به ظاهر است و دلش برای تنهایی علی (ع) به درد  می آمد و باز نجابت و سخاوت علی علیه السلام ،اما تنهایی اش حتی در زمان بودن او و دلش رنجیده می شد برای پس از هجرتش از این دنیا که تنهایی و چهره های منافقانه با علی علیه السلام چه ها که نخواهند کرد! می دید شان که ایمان آورده بودند ، اما مومن نبودند و عدل علی (ع) را می دید ، عشق و ایثار و اخلاصش را . در همین اندیشه ها بود که لباس احرام در آوردند و رهسپار مدینه شدند تا در میان راه در سرزمین جحفه و در کنار غدیر خم بایستد و فریاد دهد که همه بایستند و رفتگان باز گردند و گرد آیند تا آیندگان بیابند و یعنی کسی جلوتر از پیامبر صلی الله علیه و آله و خاندانش در راه دین حرکت نکند واز دین عقب هم نماند تا ندایش نه در سرزمین جحفه که در همه تاریخ بپیچد :"مَن کُنتُ مَولاه فَهذا علی مولاه … اللهُمَ وال مَن والاه و عاد مَن عاداه…” .  

….و اسلام با إِقَرَأ بِسمِ رَبِکَ الَذی خلَق آغاز شد ودر غار حرا تداوم یافت با یَا أَیُهَا الرَسُو لُ بَلغ ما أنزِل َإلَیک ، تا در غدیر ندای  من کنت مولاه فهذا علی مولاه بپیچد و همگان  در یابند تصویرروشن آَطیعُوا الله و أَطیعُوا الرَسولَ وَ اولی الامرِ مِنکُم …. که در قاب قرآن است …