اکنون که روز چهاردهم است وشبش از همه شب ها زیبا تر وماهش کامل تر ؛معبودم نگذار لغزش های کوچکم مرا از تکامل دور کند ودر گذر از خطاهایم وتیر بلا ها وآفات را بر ما بی اثر گردان ودوستانمان را نجات بده ای عزت دهنده مسلمانان .
در کنار رفتار های امام حسن مجتبی (ع) از دید گاه های حضرت پیرامون قرآن هم نباید غافل ماند .گوشه های از این امور را بیان میکنیم.
قرآن در قیامت ،امام حسن (ع) می فر ماید: این قرآن در روز قیامت در حالی که راهبر است می آید؛مردمی را که حلال قرآن را ،حلال وحرام آن را حرام گرفته اند وبه متشابه آن ایمان آورده اند ،به بهشت رهنمون می شوند و مردمی که
حدود واحکامش را ضایع کرده اند ،وحرام هایش را روا شمرده اند به آتشِ می اندازد.
امام حسن(ع) در ضمن قرآن شفای سینه ها می فر مایند:چراغ های نور وشفای سینه ها در این قرآن است .پس ،باید سالک در نور آن راه بپیماید وبا این ویژگی ،دل خود را لگام زند؛زیرا این اندیشیدن حیات دل بیناست ، همانگونه که آدمی در تاریکی ها با نور روشنایی میگیرد .
شرط آویختن به قرآن ،ایشان در ضمن موعظه ای طولانی پیرامون تمسک به قرآن می فر ماید :یقین داشته باشید تا ویژگی هدایت را نشناسید تقوا را نخواهید شناخت ،وتا آنانی را که قرآن را پشت سر انداختید نشناسید به پیمان قرآن نتوانید آویخت و تا تحریف کنند گان قرآن را نشناسیدآن را چنان که حق تلاوت آن باشد نخواهید خواند پس وقتی این ها را شناختید ،بدعت ها وپیرایه ها را نیز خواهید شناخت و افترا ها بر خدا وتحریف را می بینید و پی می برید آن که سقوط کرد چگونه سقوط کرد.