امام حسن عسگری علیه السلام:
شما را به تقواى الهى و پارسايى در دينتان و تلاش براى خدا و راستگويى و امانت دارى درباره‌ی كسى كه شما را امين دانسته ـ نيكـوكار باشد يا بدكارـ و طول سجود و حُسن همسايگى سفارش مى‌كنم. محمد (صلی الله علیه و آله) براى همين آمده است. در ميان جماعت‌هاى آنان [اهل تسنن] نماز بخوانيد و بر سر جنازه‌ی آنها حاضر شويد و مريضانشان را عيادت كنيد و حقوقشان را ادا نماييد؛ زيرا هر يک از شما چون در دينش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته مى‌شود: اين يک شيعه است و اين كارهاست كه مرا خوشحال مى‌سازد.
تقواى الهى داشته باشيد. مايه‌ی زينت باشيد نه زشتى! تمام دوستى خود را به سوى ما بكشانيد و همه‌ی زشتى را از ما بگردانيد [با کارهایتان سسب نشوید زشتی را به ما نسبت دهند]؛ زيرا هر خوبى كه درباره‌ی ما گفته شود، ما اهل آنيم و هر بدى درباره ما گفته شود، ما نه آنيم.
در كتاب خدا براى ما حقى و قرابتى از پيامبر خداست و خدا ما را پاک شمرده. احدى جز ما مدعى اين مقام نيست، مگر آن كه دروغ مى‌گويد. زياد به ياد خدا باشيد و زياد ياد مرگ كنيد و زياد قرآن را تلاوت نماييد و زياد بر پيغمبر (صلی الله علیه و آله) سلام و تحيت بفرستيد؛ زيرا صلوات بر پيامبر خـدا (صلی الله علیه و آله) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم، حفظ كنيد و شما را به خدا مى‌سپارم و سلام بر شما.»
تحف العقول، ص 487 و 488
