چشم که باز می کنم روز شانزدهم پیش زانو انم نشسته ومن هنوز در نیمه راه ومحتاج توام .معبودا !مرا در این روز به مدارا با نیکان عالم ودوری از بدان توفیق ده و جا بده این دل باز مانده از هر جا را در دار القرار خودت ای معبود جهانیان و ای صاحب خانه امن و آرامش در عالم .

شناخت ماهیت توسل *.توسل همان خواست قلبی وکشش درونی توسل کننده نسبت به توسل شونده برای قرب به هدف توسل یعنی خداوند است واین همه در محور حقیقت است ،نه مجاز .خواست ومیل قلبی حقیقی،امری جدای از حقیقت وجودی شخص متوسل نیست .لذا توسل به معنای هماهنگ ساختن حقیقت وجودی انسان وتحول جوهر و ذات فرد در راستای حقیقت وجودی ذوات مقدسه اولیای الهی است که  حقیقت این ذوات نیز به نوبه ی خود  جلوهای از مقام حق محض وکمال مطلق می باشد.وقتی روح شخص متوسل ،از ارواح انبیای معصوم (ع)رنگ می گیرد در حقیقت صبغه ی الهی به خود می گیرد و این یک امر حقیقی است که آثار حقیقی به دنبال دارد .توسل حقیقتا مقوله ای لفظی نیست گر چه از ناحیه اولیای دین ،الفاظ توسل ودعا نیز ماثور است آنان هم حقیقت توسل و هم الفاظ حاکی از حقیقت آن را تعلیم داده اند اگر ما تنها به لفظ بسنده کنیم هر گز نمی بایست توقع آثار توسل را داشته باشیم و علت اینکه بسیاری از دعاها و تو سلات ما مستجاب نیست همین است ،سر عدم استجابت دعا و توسل این است که مقصود و مطلوب ما در منظومه نظام احسن هستی نمی گنجد و خیر نیست و یا مقتضی آن که همان تحول درونی ماست موجود نمی باشد . در بیان ماهیت توسل نوشته اند :((توسل عبارت است از انجام دادن عملی را تا به سبب آن فرد به سوی خدا نزدیک شود.))

منبع :شمیم یاس ،شماره 101